Na de openingsfilm, gemaakt door fotograaf Eric de Vries, een bijzonder optreden van spoken word-performer en prozaïste Daniëlle Zawadi. Daniëlle is geboren in DRCongo en groeide op in Nederland. Zowel in haar proza als in haar poëzie kaart zij maatschappelijke problemen aan, alsook het thema ‘wat betekent het ouder te worden’. Ook in haar uiterst geconcentreerd optreden van deze middag schemert het leven van iemand ‘van de tweede generatie’ voortdurend door. Aansluitend beveelt uitgever Franc Knipscheer (In de Knipscheer) een aantal boeken aan die bij hem op ‘het boekentafeltje’ zijn uitgestald. Na de pauze een indrukwekkernd concert van de Indonesische cellist en componist Alfian Adytia, een tovenaar van klanken en stilistische overgangen. Op een van de vragen uit het publiek antwoordt hij dat hij is opgegroeid met pop, Indonesische folk en traditionele muziek en dat hij ervoor past muziek in hokjes onder te brengen. Een vraag over het verschil in muziekcultuur in Europa en Indonesië krijgt dit opmerkelijke antwoord: een muziekoptreden in Indonesië is altijd gebonden aan de plaats en de ruimte waar je speelt. Aan die lokatie en sfeer moet je je optreden aanpassen, dat wordt van je verwacht. In Europa rekenen ze daar niet op. Het gaat hier meer om de muzikant, zijn uitstraling, zijn beheersing van zijn instrument en een optreden dat ze van iemand van zijn klasse en reputatie kunnen verwachten. Alfian kiest voor zijn optreden van vandaag ‘de Indonesische manier’.
